Ik kan er niet meer om heen hoor mensen. Ik heb het te vaak gezien. En nadat ik zelf jaren lang spiegel coaching heb gebruikt om mijn eigen trauma’s te verwerken is het ook niet gek dat ik een zwangerschap als spiegel van het onderbewustzijn zie. Voordat we daar induiken leg ik je graag eerst even uit hoe dat onderbewustzijn eigenlijk nou werkt en daarna neem ik je ook mee in hoe je – als je er last van hebt en er wat mee wil – je voordeel kunt halen uit zo’n spiegel.
Spiegeltje spiegeltje, aan de wand
Gisteren kwam ‘het’ er weer uit tijdens een coach gesprek. Mijn coachee, 35 weken zwanger van de derde, maakte zich ‘zorgen’ om de bevalling. Zij heeft het advies gekregen om in het ziekenhuis te bevallen ivm haar voorgeschiedenis. Toch merkt ze een verlangen naar een thuis bevalling (1) die de hele zwangerschap telkens weer omhoog kwam. Tijdens het gesprek viel het me op dat ze een aantal keer benoemde dat de rit naar het ziekenhuis haar vreselijk leek. “Dan moet je al die weeën doen in de auto? Brrrrrr” (2). Én ze ervaart dat ze heen en weer wordt geslingerd door voors en tegens. Want de één zegt: “Jouw bevalling, jouw lichaam, jouw keuze” en de ander: “Ja, maar dan ben je in ieder geval al in het ziekenhuis als er wat gebeurt”. Ze vindt het lastig om daar doorheen te navigeren (3). Wat is de beste keuze?
Dus ik vroeg haar naar haar eigen geboorte. Nou, daar kwam een aapie uit de mouw: De geboorte begon thuis (1), maar ze was als baby ‘vast’ komen te zitten en moest toen hals over kop met de ambulance in alle spoed en poeha (zelfs de buurvrouw was er wakker van geworden; paniek alom) en loeiende sirenes naar het ziekenhuis (2) waar ze met een vacuümpomp gehaald moest worden (3).
Als je de overeenkomsten nog niet ziet. Houd dit dan even vast want ik kom hier later op terug..
Onderbewustzijn vs bewustzijn
Zwitserse psychiater en grondlegger van de analytische psychologie Carl Jung (1875 – 1961) was werkelijk de master van het onderbewustzijn. Met zijn analytische psychologie heeft hij een kennis fundament in de wereld gebracht dat zijn weerga niet kent. Talloze therapeuten en coaches over de hele wereld werken met zijn methodes en archetypen. Inmiddels weten we nog veel meer over hoe dat onderbewuste werkt:
Als we geboren worden is ons brein voor 80% af. De laatste 15-20% ontwikkelen zich in de volgende 6 a 7 jaar. Pas vanaf dat moment (op je zesde/zevende) maakt het brein verschillen tussen een lange en een korte termijn geheugen én ook pas dan hebben we de benodigde taalcode om onze gevoelens en behoeften om te zetten in begrijpelijk taal. Dat moment op ons zesde/zevende jaar is dus echt een omslag moment. Onderzoeken hebben aangetoond dat kinderen vanaf dat moment zich steeds minder gaan herinneren van de jaren daarvoor, terwijl ze dat voor dat moment nog makkelijk konden.
Je zou dus kunnen zeggen dat er vanaf het zesde/zevende jaar zich een onderscheid begint te vormen tussen het bewuste en het onderbewuste. (Bijna) Alle herinneringen van daarvoor worden in het onderbewuste opgeslagen. Ook alle dingen die ons lichaam automatisch doet (het autonome zenuwstelsel, ontspanning, stress, hormonen, neurotransmitters) zijn onderbewuste dingen. En we weten anno 2022 dat in de eerste 1000 dagen van ons leven ons lichaam worden geprogrammeerd om als mens te worden wie je bent. (Hoe dat werkt lees je in m’n blogs over geboortepsychologie en epi-genetica.)
Je zwangerschap als spiegel van het onderbewuste
We kunnen dus zeggen dat het onderbewustzijn ontzettend groot is. Vandaar ook die ijsberg. Het onderbewuste, waar we vaak toch ook echt door gestuurd worden is vele malen groter dan dat waarvan wij denken dat we er controle over hebben. Én met de opkomst van het onderzoeksgebied epi-genetica worden de hypothesen over celgeheugen (want hoe weet een cel wat hij moet doen?) en zelfs lichaamsgeheugen steeds concreter en meer grijpbaar.
Hoewel ik altijd rete enthousiast wordt van wetenschap, is dit iets wat je mij niet op die manier uit hoeft te leggen. Ik heb tijdens regressies/herbelevingen beelden en herinneringen ervaren van de tijd dat ik nog een embryo was en toen ik geboren werd. Ik weet ook dat ik niet de enige ben met zulke ervaringen. Had ik mij dat voor die tijd voor mogelijk gehouden? Nee. Maar nu vind ik het helemaal niet gek dat gebeurtenissen uit die periode in iemands leven, zeker als ze overweldigend waren, zich op slaan in het lichaam en vervolgens in het onderbewustzijn komen. Wij dan dus geen idee hebben van dat ze bestaan maar ze getriggerd worden, zoals elk (mini) trauma, zodra het brein een situatie herkent als een zelfde soort situatie als het oorspronkelijke trauma.
En dit is.. hoe je zwangerschap als spiegel van het onderbewustzijn fungeert. Het lichaam herkent de dynamiek: “Hey, dit heb ik eerder gedaan maar dan in een ander perspectief.. oh en toen gebeurde er dit.. en dat.. en oh.. straks dan is die geboorte.. waah”!
1..2..3.. Spiegel van toen naar nu
Zie je nu wat er gebeurde bij mijn coachee?
1 – Een verlangen naar een thuis bevalling – haar eigen geboorte was thuis begonnen, maar wreed onderbroken
2 – Tegen de ‘vreselijke’ rit op zien – ze heeft een vreselijke rit gehad tijdens haar geboorte
3 – Voors/tegens en daar je weg in vinden – een vacuümpompje heeft haar geleid t.o.v dat ze haar eigen weg kon vinden
Toen ik haar dit terug gaf was haar mind blown hoor. “Ik ga even met m’n moeder kletsen vanavond”.
Ik denk dat het safe to say is dat dit uitgangspunt, de spiegel van het onderbewustzijn, op meerdere aspecten van het leven van toepassing is. Zelf had ik een partner die heel dichtbij kwam. Deze spiegel lanceerde me soms naar de donkerste hoekjes van mijn onderbewuste bestaan. Ook bijvoorbeeld de kraamperiode kan een enorme spiegel zijn. Maar een zwangerschap is toch wel bij uitstek dé dynamiek die ongeheelde stukken uit je onderbewustzijn kan oprakelen, zonder dat je dat in de gaten hebt, omdat dat vaak is waar het voor ons zelf allemaal begon.
Werkbare spiegel van het onderbewustzijn
En daarom schrijf ik dit stuk. Omdat het kan zijn dat je meteen vanaf het prille begin getriggerd wordt en je hormonen sky high gaan of de misselijkheid niet te houden is en omdat het dus echt zo kan zijn dat je jezelf niets kwalijk hoeft te nemen. Ook kan het zo zijn dat jouw partner getriggerd wordt. Hoe kan je er dan mee aan de slag:
- Realiseer je dat als er iets is waar je last van hebt waarvan je alles binnen je mogelijkheden hebt geprobeerd om er iets aan te doen, het dan waarschijnlijk in je onderbewustzijn ligt. Want als je er bewust iets aan kon doen dan was dat nu al gelukt. Het ligt dus niet aan jouw welwillendheid, er zit iets in het lichaam wat nog iets wil beschermen.
- Laat je informeren over waar je zorgen om hebt. Wat heb je nodig om rust en vertrouwen te ervaren? Misschien kan mijn gratis e-book voor meer regie op de bevalling daarbij helpen.
- Als bovenstaande lukt: Laat het los en vertrouw het proces. Ik heb bijvoorbeeld veel bevallingen gezien waarbij precies gebeurde waar men bang voor was, maar dat toch als positief ervaren werd omdat de omstandigheden en de zorg precies was wat ze nodig hadden. Om dan te merken dat deze ervaring ook positief kan zijn en is al helend op zich. Vertrouw erop dat zoiets voor jou ook mag gebeuren.
- Vraag naar jouw eigen geboorte en baarmoeder tijd, waar dat kan, aan de mensen die erbij waren.
- Hulp inschakelen is altijd een optie. Benieuwd naar wat jou op een onbewust niveau bezig houdt? Plan eens een gesprek bij iemand die gespecialiseerd is in spiegel-coaching en/of een reading voor je kan doen of met een analytisch therapeut die ook je zwangerschap als spiegel van het onderbewustzijn kan benaderen.
Meer MaJansen/Marleen:
Readings & healings
Babyfluisteraar
Zwanger/e-book
Samenwerken
Over mij
Volg me op instagram